رایانه و اینترنت

ورود اعضا:


نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:

برای ثبت نام در خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید




آمار وب سایت:
 

بازدید امروز : 13
بازدید دیروز : 9
بازدید هفته : 118
بازدید ماه : 117
بازدید کل : 2440
تعداد مطالب : 49
تعداد نظرات : 7
تعداد آنلاین : 1



احتمالا شما با RUN در سیستم عامل ویندوز آشنا هستید و چندین بار برای اجرای برنامه های مختلف ویندوز، RUN را اجرا کرده اید، در واقع وقتی شما دستوری را در RUN مینویسید، سیستم عامل به دنبال آن دستور در مسیرهای زیر میگردد و برنامه یا دستور شما را اجرا میکند…

برای اجرای RUN چند روش ساده وجود دارد که روش سریع آن فشردن دو کلید Win+R از صفحه کلید کیبورد است و روش دیگر اجرای Start Menu و کلیک بر روی گزینه ی Run در ویندوز XP و در ویندوز ویستا و ۷ اجرای Start Menu و تایپ کردن کلمه ی Run و سپس Enter کنید تا پنجره ای به صورت عکس فوق اجرا شود.

حالا قبل از اینکه دستورات کاربردی Run را بنویسم و توضیح بدم هر دستور چه کاری انجام می دهد این هم بگم که شما می توانید هر برنامه ای را که می خواهید اجرا کنید کافی است Run را اجرا و اسم برنامه را تایپ کرده و Enter بزنید تا سریعتر برنامه را اجرا کنید مثل photoshop , mspaint , firefox , nero و…

دستوراتی بسیار زیادی برای Run وجود دارد که معروفترین آنها می توان به دستورات CMD , Regedit , Msconfig و… اشاره کرد اما دستورات بسیار زیادی هست که بسیار کاربردی و شاید شما هم هیچ آشنایی با آن نداشته باشید. که من این دستورات را برای شما با توضیحات کامل آماده کردم.

دستورات را در Run تایپ نموده و سپس Enter بزنید.

۱- دستور access.cpl

- برای اجرای پنل Accessibility Option برای کنترل دسترسی کیبورد و ماوس…

۲- دستور hdwwiz.cpl

- برای اجرای Device Manager در این پنل دستگاه های ورودی و خروجی را به سیستم عامل شناسایی می کنید.

۳- دستور appwiz.cpl

- برای اجرای پنجره ی Add or Remove Programs برای حذف و اضافه ی برنامه در سیستم عامل ویندوز

۴- دستور control admintools

- برای اجرای فولدر Administrative Tool و کنترل ابزار های اداری ویندوز

۵- دستور wuaucpl.cpl

- اجرای پنل Automatic Update تنظیمات بروزرسانی ویندوز

۶- دستور fsquirt

- دستور Bluetooth File Transfer Wizard نصب بلوتوث برای انتقال فایل

۷- دستور calc

- برای اجرای برنامه ی ماشین حساب ویندوز

۸- دستور certmgr.msc

- برای مشاهده ی گواهی الکترونیکی مدیریت کابر


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ چهار شنبه 28 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

 

HDTV شکل اختصاری High definition television بوده که نسلی جدید از تلویزیون با قابلیت پخش تصویر با کیفیت بسیار بالا می باشد
 
در HDTV ، سیگنال تلویزیون به گونه ای پخش می شود که بهترین تصویر و صدا را در مقایسه با پخش سیگنال به صورت NTSC  ، SECAMوPAL دارد.
 
در HDTV سیگنال به صورت دیجیتال پخش می شود. تلویزیون HDTV بر مبنای افزایش در صد تصویر قابل دید برای چشم انسان  ، ساخته شده است به این معنی که  تصویر تا آنجا که به واضحترین شکل دیده شود بزرگ گردد.
 
تلویزیونLCD  دارای تکنولوژی صفحه تخت است( نمایش کریستالهای مایع  liquid crystal display ) که در دستگاههای الکترونیکی مانند مانیتور کامپیوتر ، موبایل و لنز دوربین نیز به همین صورت است و قابل ذکر است که استفاده از این تکنولوژی در حال افزایش است.
 
صفحه LCD از دو لایه متفاوت تشکیل شده است که حاوی اجسامی است که بسیار شبیه شیشه هستند. این دو لایه پلاریزه ( قطبی ) شده اند و به یکدیگر چسبیده اند یکی از لایه ها بوسیله یک پلیمر خاص پوشیده شده است این لایه کریستالهای مایع را در کنار یکدیگر نگه میدارد تا تشکیل دستگاه LCD را دهد. کریستالهائی که تحت تاثیر جریان الکتریکی قرار می دهند  ،  یا نور را عبور می دهند یا نور را مسدود کرده و تصویر بر صفحه تلویزیون تشکیل می شود.
 
 
از آنجا که کریستالها نمی توانند منبع نور را برای خود بسازند ، وجود یک منبع نور خارجی در یک تلویزیون LCD جهت کارکرد مناسب ضروری است.تصویری که بیننده در یک تلویزیون LCD مشاهده می کند در نتیجه عکس العمل یک لامپ فلورسانس ( منبع نور ) است.
 
حال سوال این است که در یک تلویزیون HD استفاده از CRT بهتر است یا LCD . جواب این است که هر یک دارای ویژگیهای مثبت و منفی هستند
 
دستگاه CRT جهت تشکیل تصویر نیازمند  لامپ تصویر است که باعث بزرگی دستگاه می شود در حالیکه در LCD از کریستال استفاده می شود در نتیجه تلویزیون نازکتر و کوچکتر است و برق مصرفی کمتر است. پرتو افشانی دستگاههای CRT نیز مشکلی است که در یک دستگاه LCD وجود ندارد.
 
دستگاههای CRT نیز در مقایسه با LCD مزیت هائی دارد که مهمترین آنها قیمت ارزانتر CRT است هنوز هم CRT  در مقایسه با دو تکنولوژی دیگر ارزان قیمت تر است بنابراین اگر هزینه برای شما اهمیت دارد از CRT استفاده کنید که البته سایز بزرگ هم دارد. در دستگاه CRT منطقه دید خیلی بهتر و عریض تر و وضوح رنگها نیز بسیار مناسب است .
 
امکان تنظیم بسیاری از موارد مانند نور ، نما در CRT وجود دارد .تا تصویر در چشم بیننده واقعی تر جلوه کند مهمترین عیب CRT مربوط به سایز بزرگ آنها است .سبک وزنی و حمل و نقل آسان و مصرف کم انرژی در LCD اهمیت دارد و خستگی چشم در مورد  تلویزیون LCD کمتر بروز می کند اما این دستگاهها گران قیمت هستند و تصاویر را با رنگ طبیعی و پر جنب و جوش نشان نمی دهند . تیرگی تصویر نیز در تلویزیون LCD وجود دارد مخصوصا هنگام وجود حرکات سریع در صفحه تیرگی ایجاد می شود.

ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ چهار شنبه 28 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی
در ابتدا نیاز به اشاره است که تمام مانیتورهایی که درباره آنها ها بحث می کنیم (چه آنهایی که LCD نامیده میشوند، چه آنهایی که به LED معروف هستند) همگی بر اساس یک تکنولوژی طراحی شدند و همگی هم مانیتورهای LCD هستند.



مقدمات:

نحوه کار صفحات LCD
در شکل زیر به طور ساده نحوه تشکیل رنگ مورد نظر رو در یک صفحه LCD مشاهده می کنید:


با توجه به شکل صفحه های LCD از دو قسمت اصلی تشکیل شده اند، Backlight Source و Pixel ها ،ابتدا یک نور Backlight توسط لامپ تولید می شود. نور ساتع شده تمامی بازه فرکانسی قابل دید انسان را شامل می شوند، یعنی نور سفید (بصورت تئوری) از خود ساتع می کنند.

پیکسل ها که خود در اصل از سه Sub-pixel تشکیل شده اند (قرمز، آبی، سبز) در اصل فیـلتر های فرکانسی با قابلیت وقفه دهی خود با محیط (Adaptive Filter) هستند که بر اساس سیگنال ورودی از کارت گرافیک بازه های فرکانسی خاصی را فیـلتر می کنند و فقط به فرکانس های مورد نظر اجازه عبور را می دهند.

یعنی به طور ساده، ابتدا در قسمت Backlight Source یک نور سفید رنگ با تمام فرکانس های قابل دید تولید می شود و سپس این نور توسط پیکسل ها فیـلتر می شود و فقط فرکانس های مطلوب از پیکسل ها عبور می کنند.



مانیتورهای LED چه هستند؟

بطور علمی، چیزی به نام مانیتورهای LED در بازار برای مصرف خانگی وجود ندارد و همه مانیتورهای موجود در شاخه مانیتورهای LCD قرار می گیرند.

در بازار مشاهده می کنید که مانیتورهایی به نام مانیتورهای LED معروف هستند، تفاوت این مانیتورها با مانیتورهای قدیمی تر در نور پس زمینه (Backlight Source در عکس بالا) است و در قسمت اصلی مانیتور (پنل LCD) که مهمترین نقش رو در کیفیت تصویر، زاویه دید، سرعت پاسخگویی، توزیع Contrast و بسیاری از فاکتورهای دیگه که وابسته به پنل مانیتور هستند ایفا می کنه، کوچکترین تفاوتی بین مانیتورهای LCD قدیمی تر، و LED های فعلی وجود ندارد.

نور پس زمینه مانیتورهای LCD سابقا از لامپ های CCFL تولید می شد، و در مانیتورهای جدیدتر از LED ها که انواع مختلفی دارند تولید مشود .





انواع LED

LED هایی که در نور پس زمینه مانیتورها مورد استفاده قرار می گیرند، دو نوع عمده دارند:


WLED یا White LED



این LED ها نوری کاملا مشابه با لامپ های CCFL از خودشون ساتع می کنند، یعنی بصورت تئوری نوری کاملا سفید و در عمل یک نور متمایل به آبی از خود ساتع می کنند که توسط فــیــلترهایی که جدا از پنل روی خود LED (یا لامپ CCFL) نصب میشه در نهایت نوری نزدیک به سفید رو ایجاد می کنند. از نظر کارایی تفاوت محسوسی با لامپ های CCFL از نظر مقایسه کیفیت نور ساتع شده وجود نداره.

در اکثر مانیتورهای LED بازار از این نوع LED استفاده میشه.

RGB LED

این LED ها نوع گران قیمت تر هستند، و سه بخش دارند که یک قسمت نور آبی، یک قسمت نور قرمز و قسمت آخر هم نور سبز ساتع خواهند کرد. این کار باعث کیفیت بالاتر نور پس زمینه نسبت به لامپ های CCFL و WLED ها خواهد شد ، استفاده از RGB LED ها در محصولات فعلی بازار خیلی متداول نیست.



نحوه چیدمان LED ها



لامپ های CCFL همواره بطور افقی و موازی یکدیگر در LCD قرار می گیرند، ولی دو چیدمان مختلف مطرح برای LED ها وجود دارد:
 


Direct Mounting یا Local Dimming
 


در این نوع چیدمان LED ها بطور پراکنده و پشت پنل LCD نصب می شوند، برتری این چیدمان در قابلیت کم و زیاد کردن نور پس زمینه در قسمت خاصی از تصویر است که در نهایت باعث ایجاد Contrast نسبتا بهتر خواهد شد.در این نوع چیدمان نسبت به CCFL یا edge-lit می توان Brightness Distribution و Backlight Bleeding منظم تری در اختیار داشت، ولی استفاده از این نوع چیدمان لزوما به معنی بهتر بودن فاکتورهای بالا نیست.

در Local Dimming می توان هم از WLED و هم از RGB LED استفاده کرد.



Edge Mounting یا edge-lit

در این نوع چیدمان LED ها در کناره های پنل های LCD قرار می گیرند، و در عمل برتری خاصی از نظر کارایی نسبت به لامپ های CCFL ندارند ، در edge-lit ها فقط امکان استفاده از WLED ها وجود دارد.




حالا LCD یا LED ؟ آیا هر LED از هر LCD بهتر است؟


همانطور که در بالا هم اشاره شد، از مانیتورهای LED موجود در بازار انتظار معجزه نداشته باشید. این مانیتورها دقیقا از همان تکنولوژی سابق استفاده می کنند و نهایتا یک آپدیت در نور پس زمینه ایجاد شده و البته روی اون خیلی زیاد تبلیغات صورت گرفته است .

در این مقاله فقط درباره تفاوت های نور پس زمینه مانیتورها صحبت کردیم، و همانطور که قبلا اشاره شد:

در قسمت اصلی مانیتور (پنل LCD) که مهمترین نقش را در کیفیت تصویر، زاویه دید، سرعت پاسخگویی، توزیع Contrast و بسیاری از فاکتورهای دیگه که وابسته به پنل مانیتور هستند ایفا می کند، کوچکترین تفاوتی بین مانیتورهای LCD قدیمی تر، و LED های فعلی وجود ندارد.

نمی توان هر مانیتور LED را نسبت به هر LCD برتر تلقی کرد. تفاوت های پنل های مختلف LCD بسیار بسیار بیشتر نسبت به تفاوت های نور پس زمینه در کیفیت نهایی محصول تاثیر خواهد گذاشت و به همین دلیل نمی توان فقط به دلیل LED بودن یک محصول را نسبت به دیگری برتر دانست.



بعضی مواقع دیده میشود عده ای می گویند صفحات LED نسبت به LCD کیفیت خیلی خیلی بهتری دارند و دلیلشان هم تجربه نزدیک خودشان از کنار هم گذاشتن دو محصول است. باید گفت این می تواند سه دلیل داشته باشه:

فروشنده ای که دو مانیتور را کنار هم گذاشته است بطور عمد یا غیر عمد از تنظیمات بهینه ای برای مقایسه دو محصول استفاده نکرده است. احتمال زیاد

مانیتور LED واقعا محصول برتری بوده، ولی دلیل این برتری بهتر بودن پنل مانیتور بوده است و نه نور پس زمینه. احتمال متوسط

بعضی از افراد همیشه چیزی را که دوست دارند ببینند، می بینند! احتمال ...؟

با این وضع، پس چرا اصلا LED تولید شد؟ پاسخ این سوال ساده است، شاید از نظر Performance بین LED ها و LCD ها تفاوت محسوسی نباشه، ولی فاکتورهای دیگه ای هست که تولید کننده ها را به سمت استفاده از LED می کشاند :

1. هزینه تولید پایین تر LED ها نسبت به لامپ های CCFL

2. مصرف انرژی به مراتب کمتر LED ها

3. نازک و سبک شدن محصول نهایی که زیبایی بیشتری را به همراه دارد

4. پیدا کردن یک بهانه برای تبلیغات وسیع تر و بالا بردن قیمت محصولات

ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ پنج شنبه 22 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

دامنه در حقيقت نام وب سايت شما مي باشد كه از دو قسمت نام و پسوند تشكيل شده است. پسوندهاي بين الملي رايج عبارتند از .com ، .net و .org كه داراي مصارف عمومي مي باشند و هر يك به ترتيب معرف سايتهاي تجاري (Commercial) ، شبكه (Network) و سازماني يا غير انتفاعي (Organization) مي باشند. در ثبت اين دامنه ها هيچ محدوديتي وجود ندارد ولي نامها با اولويت درخواست ثبت مي شوند و براي مدت يك تا ده سال (قابل تمديد) با توجه به حق الثبت پرداختي معتبر مي باشند.

دامنه هاي .info ، .biz و .name نيز در زمره دامنه هاي قابل ثبت براي عموم ولي با كاربري خاص مي باشند. پسوند .info براي سايتهاي اطلاعاتي (Information) ، پسوند .biz براي سايتهاي تجاري (Business) و پسوند .name هم فقط براي سايتهاي شخصي مناسب مي باشد استفاده از اين سه پسوند در خارج از اين چارچوب تعريف شده ممنوع و منجر به حذف دامنه و سلب حقوق مربوطه از مالك آنها خواهد شد. همچنين كليه دامنه هاي بين المللي فوق و بسياري از دامنه هاي محلي تابع قوانين حمايت كننده از علائم تجاري مي باشند.

دامنه ها هر چند زير نظر يك موسسه (ICANN) صادر مي شوند اما پسوندهاي گوناگون ممكن است ثباتهاي (Registrar) گوناگون داشته باشند كه به عنوان نماينده عمل مي نمايند. هريك از اين ثباتها مي توانند در قبال دريافت مبالغي ناچيز امنيت يا خدمات بيشتري را ارائه نمايند. دقت فرماييد كه ثبت دامنه ارتباط مستقيم با خدمات ميزباني نداشته و هريك از اين خدمات را مي توان از طريق تامين کنندگان مختلف تهيه نمود.

همانطور كه براي تهيه يك محل سكونت يا تجارت اولين سوال آدرس منطقه مورد نظر است، براي وب سايت نيز اين امر اولين مرحله براي شروع مي باشد و همانطور كه در دنياي واقعي نيز آدرس شما بيانگر بسياري از نكات براي مخاطبين قبل از رويارويي با شما مي باشد. دردنياي مجازي نيز اين امر صادق است. آدرس شما مثلا در يك محل گرانقيمت يا يك ساختمان معروف گوياي سطح بالاي فعاليت شماست ، آدرس دفتر كار شما در يك محل مسكوني ممكن است مشكلاتي را براي شما بوجود آورد يا مراجعين شما را دچار سردر گمي نمايد ، فعاليتهاي تجاري در مناطق مسکون? ممكن است با محدوديتهايي روبرو گردد. با كمي تفاوت مي توان مشخصه هاي مشابهي را نيز براي آدرس مجازي تعريف نمود. هر سايت مي تواند از طريق تعداد نامحدودي آدرس ثبت شده قابل دسترسي باشد. به همين دليل ابتدا به اجزا و خصوصيات آدرس يك سايت اشاره مي نماييم.


پسوند :

انتخاب پسوند براي يك آدرس اجباري است ، پسوند را مي توان از ميان گزينه هاي موجود و با توجه به نوع يا محل فعاليت انتخاب نمود. پسوندهاي مجاز و معتبر در واقع پسوندهايي مي باشند كه توسط كميته مخصوص تاييد و تصويب پسوندها يعني ICANN تاييد شده باشند. اين پسوندها از نظر فني Top Level Domain يا به اختصار TLD اطلاق مي گردند كه مي توان آنها را در سه دسته كلي به ترتيب زير تقسيم بندي نمود:


- پسوندهاي عمومي (gTLD):

اين پسوند ها كه عبارتند از.com , .net , .org براي ثبت و استفاده عموم و هر نوع كاربري مجاز (قانوني) قابل استفاده مي باشند. ثبت اين دامنه ها از طريق شركتهايي با عنوان Registrar كه توسط ICANN معتبر اعلام شده اند يا نمايندگيهاي مجاز آنها امكان پذير مي باشد. هر چند دامنه هاي فوق هر يك از اختصارهايي براي منظور خاص اقتباس گرديده اند ( .org ارگانها و مراكز غير انتفاعي ، .net شبكه و خدمات اينترنتي ، .com بنگاهها و مراكز اقتصادي ) ولي در عمل محدوديتي براي استفاده از اين پسوندها وجود ندارد. در اين ميان پسوند .com بيشترين متقاضي را در بر داشته و كه در حال حاضر بيش از چهل ميليون دامنه بر روي اين سه پسوند ثبت مي باشند و در حدود 90 درصد از پسوند .com استفاده شده است.


- پسوندهاي اختصاصي (ويژه):

پسوندهايي كه افراد و سازمانهايي با مشخصات و فعاليتهاي خاص بر روي آنها مي توانند اقدام به ثبت دامنه نمايند يا فعاليت بر روي اين پسوند ها مي بايست از قوانين خاصي تابعيت بنمايد. مانند .biz , .edu , .info , .gov , .int , .pro , aero, .arpa , .coop, .museum كه در هنگام ثبت يا در مدت استفاده ارائه مدارك و رعايت قوانيني خاص اجباري خواهد بود.


- پسوندهاي ملي (كشوري):

علاوه بر پسوندها عمومي و خاص ، كشورهاي مختلف نيز مي توانند اقدام به درخواست پسوند با كد اختصاري كشور خود (دو حرفي) را بنمايند. اداره اين پسوندها ، قوانين و نحوه تخصيص آنها در اختيار دولتها يا مراكز معرفي شده توسط مراجع رسمي هر كشور خواهد بود. كشورها مختلف مي توانند ثبت اين دامنه ها را براي ساير مليتها آزاد يا محدود نموده و يا بطور كلي هرگونه رويه خاصي را در اين خصوص اتخاذ نمايند. پسوندهاي دو حرفي بعضي از مليتها با بعضي از كلمات اختصاري تشابه داشته كه اين كشورها از اين فرصت استفاده نموده و به فروش عمومي پسوندها خود اقدام مي نمايند. پسوندهايي نظير .ws , .tv , .cc , .fm , .mw , .it و غيره ... از اين قبيل مي باشند.

بسياري از كشورها پسوند خود را به سطوح ديگري نيز تقسيم مي نمايند. مثلا .ir كه پسوند كشور ايران است به .org , .net , .co , .id , edu تقسيم گرديده كه بعضي از اين پسوندها مخصوص فعاليتهاي خاص در نظر گرفته شده اند.


نام دامنه:

پس از انتخاب پسوند نام دامنه مهمترين قسمت تشكيل دهنده آدرس يك سايت مي باشد. اين نام از تركيب 3 الي 64 حرف ، عدد يا خط تيره (بدون فاصله) تشكيل مي گردد. اگر در ثبت عبارت خاصي به عنوان نام دامنه خود اصرار داريد كه اين عبارت قبلا ثبت شده باشد گريزي غير از تغيير پسوند مورد نظر خود نخواهيد داشت.
چنانچه آدرس سايت شما حاوي علامت تجاري شما باشد، مي توانيد جهت اطمينان از دسترسي آسانتر و حفاظت از نام تجاري خود كليه مشتقات و تركيبهاي آنرا بر روي پسوندهاي مختلف ثبت نماييد.


زير دامنه (پيشوند):

انتخاب پيشوند كاملا اختياري مي باشد ، اما بعضي از پيشوندها بطور پيش فرض براي دسترسي به قسمتها و خدمات خاصي از سايت شما اختصاص داده مي شوند. مثلا www. براي دسترسي به صفحات سايت ftp. براي دريافت و ارسال فايل mail. براي دريافت و ارسال نامه هاي الكترونيكي و غيره ... البته دارنده يك دامنه بر روي يك پسوند مجاز به تعريف زير دامنه ها به تعداد نامحدود مي باشد. براي اين منظور مي بايست با سرويس دهنده سايت خود مشورت نماييد.


توجه به نکات زير به هنگام ثبت دامنه لازم است:

- عبارت انتخابي تشابه با نام تجاري معروف و معتبر نداشته باشد.
- كوتاه و متشكل از حداقل تعداد حروف باشد.
- تلفظ و بخاطر سپردن آن آسان باشد.
- حتي المقدور با نوع فعاليت سايت ارتباط داشته باشد.
- از اعداد و خط تيره استفاده نشده يا حداقل استفاده صورت گيرد.
- مشابه نام سايت ديگري كه موجب سردرگمي بازديد كنندگان شود نباشد.
- براي اطمينان از مالكيت دامنه هنگام ثبت آن بهتر است از قرار گرفتن آدرس پست الكترونيكي خود در قسمت Admin Contact مشخصات دامنه مطمئن شويد.
- حتي المقدور از طريق مراكزي براي ثبت دامنه خود اقدام نماييد كه كلمه عبور و مجوز جابجايي و تغييرات را در اختيار شما قرار مي دهند.
- حتما شرايط و تعهدات ثبت كننده دامنه و نمايندگيهاي و همچنين شرايط اختصاصي پسوند مورد تقاضي را مطالعه و از تبعات حقوقي اقدامات خود آگاه شويد.
- هرگز از آدرس مجهول يا غير واقعي در مشخصات دامنه خود استفاده ننماييد.
- قبل از انتخاب دامنه مطمئن شويد كه علامت تجاري يا هر گونه علامت ثبت شده ديگر كه متعلق به غير بوده و شما قانونا مجوز رسمي جهت استفاده از آنرا نداريد در آدرس شما بكار نرفته باشد.
- درصورتي كه نام مورد نظر شما قبلا ثبت شده و تاريخ انقضاي آن نزديك است مي توانيد از خدمات دهنده خود تقاضاي خدمات پيش سفارش (Back Order) دامنه را بنماييد.
- هرگز از DNS شركتها و خدمات دهنده هايي كه مجاز به استفاده از آن نمي باشيد در دامنه خود استفاده نكنيد و ابن مشخصات را بدون مشورت با شخص فني تغيير ندهيد. زيرا هر تغيير? در اين مشخصات مي تواند منجر به غير فعال شدن سايت شما گردد.
- اعتبار دامنه خود را حت? المقدور تا يك ماه قبل از سر رسيد انقضا تجديد نماييد.
- جهت انتقال دامنه ها از يك ثبت كننده به ثبت كننده ديگر يكماه زودتر از تاريخ انقضا اقدام نماييد.
- به محل و حساسيتهاي سياسي و اقتصادي ثبت كننده خود دقت نماييد، در صورت وجود دعاوي در ارتباط با پسوندهاي عمومي و اختصاصي محل دادگاه رسيدگي كننده ، محل ثبت كننده دامنه خواهد بود.
- در ارتباط با استفاده از دامنه قوانين بين المللي و قوانين محلي را همزمان در نظر داشته باشيد.
- از خدمات مانيتور مشخصات دامنه يا مخفي نمودن مشخصات خود براي جلوگيري از مزاحمتهاي تبليغاتي و سرقت دامنه خود استفاده نماييد.


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ چهار شنبه 21 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

فضا و اطلاعات سايت شما بايد بر روی يكی از كامپيوترهای ميزبان که 24 ساعت  متصل به اينترنت است  قرار گيرد تا ديگران بتوانند در هر لحظه از شبانه روز به آن دسترسي داشته باشند. در حقيقت ميزبان يا هاست ، تمام يا بخشي كوچك از فضاي يك كامپيوتر هميشه متصل به اينترنت است كه به مرورگرها اين امكان را مي‌دهد كه با تايپ دامنه شما در بخش مرورگر خود ، بتوانند به صفحات وب سايت شما دسترسي پيدا كنند و يا برنامه اي خاص را براي ايجاد آن صفحات اجرا كنند.


فضای هاست داراي يك آدرس اينترنتي منحصر بفرد بنام IP
، يك حوزه منحصــر بفرد و يك نام منحصـر بفــرد كه كامپيوتر شما را در شبكه مي شناساند ، مي باشد . بعبارت ديگر ، ميزباني يك سايت عبارتست از فراهم نمودن محلي مناسب بعنوان پايگاه اصلي براي ارسال و دريافت اطلاعات از طريق اينترنت که در اصطلاح فني به آن Web Hosting گفته می شوند


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ سه شنبه 20 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

كليد Shift :
Shift+F10 معادل راست كليك.


Shift+Del پاك كردن كامل آيتم (هاي) انتخاب شده .يعني بدون اين كه به

 سطل بازيافت انتقال يابد پاك مي شود.


Shift+tab وارونه كاري كه Tab انجام مي دهد.


Shift+Insert فراخواني اطلاعات از حافظه كليپبورد (Paste)

 


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ شنبه 17 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

كليد Alt :


Alt+D انتقال مكان نما به Address Bar


Alt+F4 بستن پنجره جاري.


Alt+Space Bar معادل راست كليك بر روي نوار عنوان پنجره جاري.


Alt+Esc پيمايش بين پنجره هاي باز جاري.


Alt+Tab سوييچ كردن بين پنجره هاي باز جاري.


Alt+BackSpace در بعضي از ويرايشگرها معادل Undo عمل مي كند

 (معمولا ويرايشگرهاي قديمي و تحت داس)


Alt+Home در مرورگر اينترنت اكسپلورر به صفحه خانگي پرش مي كند.


Alt+Right Arrow معادل Forward در مرورگر ويندوز.


Alt+Left Arrow معادل Back در مرور گر ويندوز.


Alt+Number تركيب كليد Alt به همراه زدن يك عدد از قسمت سمت راست

صفحه كليد در حالت ويرايش يك كاراكتر معادل كد اسكي عدد وارد شده

نمايش مي دهد . مثلا اگر Alt را نگه داشته و 789 را وارد كنيم پس از رها

كردن كليد Alt اين كاراكتر نمايش داده مي شود : • .


Alt+Enter متعلقات (Properties) آيتم(هاي) انتخاب شده را نمايش مي دهد.

 
Alt+PrintScreen از پنجره جاري يك عكس تهيه مي كند و به حافظه كليپ

 بورد انتقال مي دهد. 


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ شنبه 17 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

تركيبات كليد Ctrl :

 


Ctrl+q در بعضي از برنامه ها خروج است.


Ctrl+w در اكثر برنامه هايي كه چند فايل را باهم باز مي كنند مثل Ms-Word,

 كلا Ms-Office , Adobe Photoshop ,Ms-internet Explorer, ... فايل باز شده

 جاري را مي بندد.


Ctrl+e جستجو در مسير جاري.


Ctrl+r تازه كردن صفحه معادل كليد F5 و Refresh


Ctrl+y وقتي كه يك عمل به عقب باز ميگرديم (Undo) اين كليد ها يك عمل به جلو

 مي روند (Redo) البته در بعضي برنامه ها معمولا محصولات آفيس مايكروسافت

 اينگونه هستند .


Ctrl+i باز كردن قسمت علاقه مندي هاFavorites


Ctrl+o باز كردن فايل جديد در اكثر برنامه ها ، معادل File>Open


Ctrl+p پرينت گرفتن در اكثر برنامه ها.


Ctrl+a انتخاب همه آيتم ها.


Ctrl+s در اكثر برنامه ها ذخيره فايل جاري .Save


Ctrl+d در اينترنت اكسپلورر صفحه باز شده جاري را به علاقه مندي ها اضافه مي كند

 (معادل Favorites>Add to Favorites) و در ويندوز هم آيتم (آيتم هاي) انتخاب

شده را پاك مي كند. 


Ctrl+f جستجو.


Ctrl+h معادل History (ابته در ويرايشگر نوت پد معادل Find / Replace است)

 
Ctrl+l در اينترنت اكسپلورر معادل File>Open است.


Ctrl+z بازگشت به آخرين عمليات انجام شده .Undo


Ctrl+x انتقال (برش) آيتم مورد نظر در حافظه کليپبوردCut.


Ctrl+c کپي آيتم مورد نظر در حافظه کليپبورد.Copy


Ctrl+v فراخواني آيتم مورد نظر از حافظه کليپبورد.Past


Ctrl+b پنجره سازماندهي علاقه منديها (Organize Favorites) را باز مي كند.


Ctrl+n در اينترنت اكسپلورر (تقريبا تمامي مرورگرها) يك پنجره جديد باز مي كند.


Ctrl+F1 در اكثر برنامه ها ي مختلف راهنماي برنامه را باز مي كند .


Ctrl+F4 باز كردن ليست پايين رونده Address Bar در مرورگر اينترنت اكسپلورر

و مرورگر ويندوز.


Ctrl+F10 باز كردن منو هاي بالاي پنجره برنامه ها مثل File,Edit,....


Ctrl+BackSpace موقع ويرايش متن همان كار BackSpace را انجام مي دهد با

 اين تفاوت كه به جاي پاك كردن كاراكتر به كاراكتر كلمه به كلمه پاك مي كند.


Ctrl+5 معادل Select All در اکثر ويرايشگر هاي متني.


Ctrl+Home درحالت ويرايش مكان نما را به اول صفحه انتقال مي دهد.


Ctrl+End درحالت ويرايش مكان نما را به آخر صفحه انتقال مي دهد.


Ctrl+Insert كپي آيتم(هاي) انتخاب شده در حافظه كليپ بورد(Copy).


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ شنبه 17 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی



استفاده از کلیدهای میانبر یا همان Shortcut باعث افزایش سرعت و سهولت کار با نرم‌افزارها می‌شوند. در اغلب نرم‌افزارها می‌توان از مجموعه‌ای از این کلیدهای میانبر استفاده نمود که یکی از این برنامه‌ها ، مرورگر اینترنتی فایرفاکس است.در این مطلب به معرفی برخی از میانبرهای مفید فایرفاکس خواهیم پرداخت که ممکن است کمتر با آنها آشنا باشید.

۱) تکمیل خودکار آدرس‌های .org و .net
شاید بدانید در مورد آدرس‌هایی که به .com ختم می‌شوند حتما نیاز نیست تا آدرس سایت را بطور کامل یعنی با http://www. در ابتدا و .com در انتهایش تایپ کنید.برای مثال در مورد گوگل ، تنها کافیست google را تایپ کرده و کلیدهای Ctrl و Enter را همزمان فشاردهید.این میانبر تقریبا در بین تمام مرورگرهای اینترنتی موجود قابل استفاده است.اما برای آدرس‌های .org و .net چه ؟ در فایرفاکس فشردن همزمان Shift و Enter شما را به یک آدرس .net و کلیدهای Ctrl + Shift + Enter شما را به یک آدرس .org خواهد برد.

۲) Alt + D
فشردن این دو کلید باعث می‌شود تا مکان‌نمای صفحه‌کلید بصورت مستقیم به نوار‌آدرس برود تا دیگر نیاز نباشد برای تایپ یک آدرس اینترنتی کلید ماوس را در آنجا فشار دهید. وقت طلاست ؛ یکی دو ثانیه صرفه‌جویی در آن هم موفقیت بزرگی است.

۳) Ctrl + T و Ctrl + Shift + T
فشردن همزمان کلید‌های Ctrl و T باعث باز شدن یک زبانه جدید می‌شود و Ctrl + Shift به همراه T آخرین زبانه بسته‌شده را دوباره باز می‌کند.این میانبر مخصوصا زمانی مفید است که بصورت تصادفی یک زبانه را می‌بندید. روش معمولی برای باز کردن آخرین زبانه بسته‌شده رفتن به منوی History و انتخاب Recently closed tabs است.

۴) Alt + Enter
این کلید میانبر باعث باز شدن یک سایت در زبانه‌ای دیگر می‌شود هنگامی که آن سایت را در لیست سایت‌هایتان بصورت highlight درآورده‌اید.بگذارید توضیح بیشتری بدهم، فرض کنید قصد رفتن به فیس‌بوک را دارید بنابراین شروع به تایپ آدرس آن در نوار آدرس می‌کنید و پس از تایپ چند حرف ابتدایی ،نوار آدرس فایرفاکس، آدرس کامل فیس‌بوک را در لیستی که باز شده است به شما نشان میدهد.حالا کافیست تا با کلیدهای بالا و پایین صفحه کلید بر روی آن آدرس رفته تا پررنگ شود.در این هنگام اگر کلید Enter را فشار دهید فیس‌بوک در همین زبانه باز می‌شود ولی اگر Alt و Enter را همزمان بفشارید ، فیس‌بوک در زبانه‌ای جدید به شما نمایش داده خواهد شد.

۵) کاربرد کلید Delete
نوار آدرس جدید فایرفاکس که از نسخه سوم آن بر روی مرورگر قرار گرفت قابلیت‌های جالبی دارد. برای مثال اگر شما حروف اول سایتی را وارد کنید ، این نوار آدرس که به SmartBar معروف است در بین تاریخچه وبگردی و بوکمارک‌های شما گشته و سایت‌هایی که با این حروف مطابقت داشته‌باشند را لیست می‌کند. حالا اگر شما بخواهید به هر دلیلی یک آدرس خاص در این لیست نباشد کافیست با کلیدهای بالا و پایین صفحه‌کلید بر روی آن آدرس رفته و کلید Delete را فشار دهید تا از فهرست پاک شود.

۶) Ctrl + Tab
استفاده از این کلیدهای ترکیبی به شما امکان جابجایی بین زبانه‌های باز شده را بدون استفاده از ماوس می‌دهد. میانبر بسیار مفیدی است.

۷) Ctrl و [۱,۲,...,۹]
میانبر Ctrl + Tab به شما امکان جابجایی بین زبانه‌ها را به ترتیبی که قرار گرفته‌اند می‌دهد اما اگر شما مثل من همیشه به باز کردن زبانه‌های زیادی دارید یقینا استفاده از این کلید میانبر چندان سودمند نیست. در عوض می‌توانید از ترکیب کلید Ctrl با یکی از اعداد یک تا نه استفاده کنید ، در این صورت مستقیما به زبانه‌ای برده می‌شوید که در همان شماره قرار دارد. برای مثال Ctrl + 4 به شرطی که حداقل چهار زبانه گشوده شده داشته باشید ،‌ شما را به چهارمین زبانه از سمت چپ خواهد برد.

۸) کلیدهای Space و Shift + Space یا PageDown و PageUp
پایین و بالارفتن در فایرفاکس مانند اغلب برنامه‌های دیگر با کمک Page Down و Page Up ممکن است اما اگر تمایل داشته باشید می‌توانید از Space (کلید فاصله) بجای PegeDown و از Shift+Space بجای PageUp استفاده کنید. هر کدام که راحت‌ترید

۹) استفاده از کلید وسط ماوس
خب این یکی را نمی‌توان کلید میانبر برای صفحه‌کلید نام برد اما کارایی خوبی دارد که نمیشد از آن چشم پوشید. در هر جای صفحه وب اگر بر روی یک لینک کلید وسط ماوس را فشار دهید ، آن لینک در یک زبانه جدید باز خواهد شد. همچنین در صورتی که بر روی طول زبانه این کلید ماوس را بفشارید آن زبانه بسته خواهد شد.البته این در شرایطی است که برخی برنامه‌ها مثل مترجم بابیلون وظایف این کلید را تغییر نداده باشند.


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ چهار شنبه 14 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

ساختن ایمیل یا پست الکترونیک بر روی اینترنت بسیار ساده است. سایت های زیادی وجود دارند که به شما امکانات یک صندوق الکترونیک رایگان را می دهند این مطب شما را راهنمایی می کند.

 

گرفتن mail از سایت Yahoo...

برای گرفتن یک mail از سایت Yahoo ابتدا وارد سایت Yahoo به آدرس اینترنتی www.yahoo.com

در صفحه اول یاهو و در قسمت Personal Assistant در گوشه چپ بالای صفحه گزینه Sign up را انتخاب و وارد صفه بعد میشویم(اگر قبلاً در یاهو ID داشته اید و می خواهید یک ID جدید بگیرید در قسمت Personal Assistant گزینه Sign out را کلیک کنید) در این صفحه سه بخش وجود دارد که بخش اول یعنی Free Yahoo! Mail به کار ما می آید و برای گرفتن میل در دوبخش دیگر که امکاناتبیشتر دارد باید پول پرداخت کرد. در بخش اول در زیر عبارت Free Yahoo! Mail گزینه Sign up now را کلیک می کنیم و وارد صفحه بعد می شویم در این صفحه باید این فرم را به طور کامل پر کرده و برای ثبت در یاهو ارسال کنیم

نحوه پر کردن فرم...
ساختن e-mail (پست الکترونیکی)
email


در مقابل عبارت Yahoo! ID: نامی برای ای-میل مان در نظر می گیریم توجه داشته باشید که در این قسمت مجازید از زیر خط و تمامی حروف لاتین و اعداد استفاده کنید که بهتر است از اعداد برای کمتر شدن احتمال تکراری بودن ID استفاده کنید و در ضمن لازم نیست عبارت @yahoo.com را بنویسید چون به طور خودکار به ID شما اضافه خواهد شد.

در قسمت Password یک کلمه رمز حداقل 6 حرفی انتخاب می کنیم و در قسمت Re-type Password دوباره آن را تایپ میکنیم
در قسمت Security Qustion یک سوال پیش فرض را انتخاب کرده و در قسمت Your Answer جواب آن را می دهیم این قسمت برای زمانی مفید خواهد بود که کلمه رمز خود را فراموش کرده باشیم
در قسمت Birthday تاریخ تولد را به ترتیب ماه روز و سال میلادی وارد میکنیم
در قسمت Current Email (Optinal) اگر قبلاً در یاهو ای-میل داشته ایم آدرس آن را می نویسیم که این گزینه اختیاری است می توانید آن را خالی بگذارید
در قسمت First Name نام و در قسمت Last Name نام خوانوادگی مان را تایپ میکنیم و در قسمت Language & Content زبان و منطقه را انتخاب می کنیم
در قسمت Zip/Postal Code کد پستی و در قسمت Gender جنسیت را انتخاب میکنیم ( مذکر=Male و موئنث=Female )
در قسمت Industry حرفه ای که به آن مسفول هستید را انتخاب می کنید
و در آخر یک کلمه به تو غیر واضح نمایش داده شده و در صورتی که قادر به خواندن آن هستید آن را در مربع بالای شکل تایپ می کنید
حال با کلیک بر روی دکمه Submit This Form فرم پر شده را برای یاهو ارسال می کنیم

گرفتن mail از سایت msn...


برای گرفتن mail از سایت msn ابتدا باید وارد سایت msn به آدرس اینترنتی www.msn.com در صفحه اول msn در قسمت بالای صفحه در قسمت لینک ها با کلیک بر روی لینک hotmail وارد صفحه hotmail می شویم در این صفحه با انتخاب سربرگ New Account Sign up فرم ثبت در msn نمایش داده میشود که آن را پر کرده و برای msn ارسال میکنیم

نحوه پر کردن فرم...


پر کردن این فرم نیز مانند فرم یاهو با اندکی تفاوت است که آن را پر کرده برای msn ارسال میکنیم.

استفاده از Outlook Express...


با کلیک بر روی آیکون Outlook Express در Desktop و اجرای برنامه در صفحه اول و در قسمت E-mail بر روی گزینه Set up a mail account… کلیک می کنیم و در صفحه ای که باز می شود در مقابل عبارت Display Name نام و نام خانوادگی خود را تایپ می کنیم در صفحه بعد در مقابل عبارت E-mail address با تایپ آدرس ای-میل وارد صفحه بعد می شویم (با این پیش فرض که شما قبلاً یک ای-میل (ID) در سایت msn داشته اید) در این صفحه با کلیک کردن دکمه Next به صفحه بعد می رویم در این صفحه در مقابل عبارت Account name آدرس ID خود را مشاهده می کنید و در مقابل عبارت Password رمزی را که ساختن ای-میل در سایت msn داده اید تایپ می کنید و بهتر است عبارت Remember password را فعال بگذارید و با کلیک کردن Next و Finish در صفحه بعد از برنامه Outlook Express استفاده کنید.

 


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ سه شنبه 13 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

در اينجا تعدادي از برترين موتور هاي جستجو معرفي مي شوند شايد فكر كنيد با وجود موتور هاي جستجويي همانند گوگل ديگر احتياج به استفاده از موتور هاي جستجوي مختلف نمي باشد ولي اين تفكر باعث محدود شدن شما مي شود چون هيچ موتور جستجويي حتي گوگل نمي تواند ادعا كند كه همه صفحات وب را در خود جاي داده است بنابراين براي پيدا كردن موضوع خود سعي كنيد از موتور هاي جستجوي ديگر هم استفاده كنيد

http://www.yahoo.com 

http://www.google.com

http://search.msn.com 

http://www.altavista.com 

http://www.a1search.net 

http://infotiger.com

http://www.212.net 

http://www.atopqualitysite.com 

http://www.about.com 

http://www.aeiwi.com  

http://www.allsearchengines.com 

http://search.aol.com 

http://www.azoos.com 

http://www.betabuck.com 

http://bidsmart.looksmart.co.uk 

http://www.blackworld.com 

http://www.boxmind.com 

http://www.care2.com 

http://www.click4choice.com 

http://www.completeplanet.com 

http://www.cyberwebsearch.com 

http://www.digital-librarian.com 

http://EncycloZine.com 

http://www.excite.com 

http://www.findwhat.com 

http://www.flipper.com  

http://www.guidebeam.com 

http://www.ibiblio.org 

http://www.kartoo.com 

http://www.keyword.com 

http://www.linkmaster.com 

http://www.links2go.com 

http://search.netscape.com 

http://www.onekey.com 

http://www.overture.com 

http://www.pepesearch.com 

http://www.rdn.ac.uk 

http://www.ropile.com 

http://www.searchhippo.com 

http://www.search-ink.com 

http://www.searchgate.co.uk 

http://www.searchlynx.com 

http://www.selectsurf.com 

http://www.splatsearch.com 

http://www.startfree.com 

http://www.surfpoint.com 

http://www.theindex.com  

http://www.TrueSearch.com 

http://www.alexa.com

http://www.alltheweb.com

http://www.gopile.com

http://www.HotBot.com

http://www.jayde.com

http://www.webcrawler.com

http://www.turbo10.com

http://www.teoma.com


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ یک شنبه 11 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

ADSL مخفف كلمات Asymmetric Digital Subscriber Line به معناي خط اشتراك ديجيتال نامتقارن است. اين تكنولوژي نسبتاً جديد است كه خطوط تلفن فعلي را به راهي براي دستيابي به صوت و تصوير و تبادل اطلاعات با سرعت نسبتاً بالا تبديل مي كند. ADSL مي تواند بيش از 6Mb در ثانيه به مشترك تحويل دهد اين بدان معناست كه بدون سرمايه گذاري زياد و با كابل هاي موجود مي توان ظرفيت را تا 50 برابر افزايش داد. با اين تكنولوژي حتي مي توان محتواي فعلي موجود در اينترنت را از متن به صوت تبديل كرد و ديگر احتياجي به كوچك كردن حجم تصاوير گرافيكي و در نتيجه كاهش كيفيت آنها نخواهد بود. مي توان به راحتي ويديو كنفرانس بين دانشگاهها و مراكز صنعتي برگزار كرد.

ADSL مي تواند به راحتي تا 10 سال ديگر حلال مشكلات سرعت اينترنت باشد تا سيستم خطوط تلفن بتوانند خطوط با ظرفيت جديد يا حتي سيستم هاي پيشرفته تر كه احتياج به كابل نداشته باشند راه اندازي شود.

تكنولوژي

ADSL وابسته به پردازش سيگنالهاي ديجيتال و يك الگوريتم خلاق براي فشرده كردن حجم بالاي اطلاعات براي يك جفت خط معمولي تلفن است. به علاوه ايجاد تغييراتي در ترانس ها فيلترهاي آنالوگ و مبدلهاي آنالوگ/ديجيتال لازم است.

مشكل ديگر اين تكنولوژي طول خط تلفن است. چون خطوط تلفن بلند ممكن است سيگنال را ضعيف كنند. اگر از بيرون به ADSL نگاه كنيم به نظر ساده مي آيد. در لوله هاي نامرئي اطلاعات با سرعتهاي مختلف درون خطوط تلفن در حال حركت هستند. اما در درون اين تكنولوژي جائيكه همه ترانزيستورها كار مي كنند يك معجزه از تكنولوژي مدرن در حال انجام است.

مودمهاي ADSL براي خلق كردن كانالهاي چندتايي، پهناي باند موجود را با توجه به فركانس تقسيم مي كنند كه آنها هم به كانالهاي سرعت پايين يا سرعت بالا تقسيم مي شوند اين تكنولوژي در مودمهاي V.34 و V.32 وجود دارد.


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ یک شنبه 11 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی

اينترنت از مجموعه ای شبکه  کامپيوتری ( بزرگ ، کوچک ) تشکيل شده  است . شبکه های فوق با روش های متفاوتی به يکديگر متصل و موجوديت واحدی با نام "اينترنت " را بوجود آورده اند. نام در نظر گرفته شده برای شبکه فوق از ترکيب واژه های " Interconnected" و " Network" انتخاب شده است . ( شبکه های بهم مرتبط ).
اينترنت فعاليت اوليه خود را از سال 1969 و با چهار دستگاه کامپيوتر ميزبان (host) آغاز و پس از رشد باورنکردنی خود ، تعداد کامپيوترهای ميزبان در شبکه به بيش از ده ها ميليون دستگاه رسيده است . اينترنت به هيچ سازمان و يا موسسه خاصی در جهان تعلق ندارد. عدم تعلق اينترنت به يک سازمان ويا موسسه به منزله عدم وجود سازمانها و انجمن های خاصی برای استانداردسازی نيست .يکی از اين انجمن ها، "انجمن اينترنت " است که در سال 1992 با هدف تبين سياست ها و پروتکل های مورد نظر جهت اتصال به شبکه تاسيس شده است.

 

سلسله مراتب شبکه های کامپيوتری
هر کامپيوتری که به شبکه اينترنت متصل می گردد ، بخشی از شبکه تلقی می گردد. مثلا" می توان با استفاده از تلفن ( منزل ) به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت (ISP) متصل و از اينترنت استفاده کرد. در چنين حالتی کامپيوتر مورد نظر بعنوان بخشی از شبکه بزرگ اينترنت محسوب خواهد شد. .برخی از کاربران در ادارات خود و با استفاده از بستر  ايجاد شده ، به اينترنت متصل می گردند. در مدل فوق ، کاربران  در ابتدا از شبکه محلی نصب شده در سازمان استفاده می نمايند. شبکه فوق  با استفاده از خطوط مخابراتی خاص و يا ساير امکانات مربوطه به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت متصل شده است . مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت نيز ممکن است به يک شبکه بزرگتر متصل شده باشد. اينترنت ، شبکه ای است  که از شبکه های بيشماری تشکيل شده است ( شبکه ای از ساير شبکه ها )

 

اکثر شرکت های مخابراتی بزرگ دارای ستون فقرات اختصاصی  برای ارتباط ناحيه های متفاوت می باشند. در هر ناحيه ، شرکت مخابراتی دارای يک " نقطه حضور " (POP : Point of Presence) است . POP ، مکانی است که کاربران محلی با استفاده از آن به شبکه شرکت مخابراتی متصل می گردند. ( به منظور ارتباط با شبکه از خطوط تلفن معمولی و يا خطوط اختصاصی استفاده می گردد).در مدل فوق ، چندين  شبکه سطح بالا وجود داشته که توسط " نقاط دستيابی شبکه " (NAP :Network Access Points) به يکديگر مرتبط می گردند.
فرض کنيد ، شرکت A يک مرکزارائه دهنده خدمات اينترنت بزرگ باشد . در هر شهرستان اصلی ، شرکت A دارای يک POP است . هر يک از POP ها دارای امکانات گسترده ای به منظور تماس کاربران محلی می باشند .شرکت A به منظور اتصال POP ها بيکديگر و شرکت، از خطوط اختصاصی فيبر نوری استفاده می نمايد. .فرض کنيد شرکت B ، يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت همکار باشد.شرکت B ، ساختمانهای بزرگی را در شهرهای اصلی ايجاد و ماشين های سرويس دهنده اينترنت را در آنها مستقر نموده است . شرکت B از خطوط اختصاصی فيبر نوری برای ارتباط ساختمانهای استفاده می نمايد. در مدل فوق ، تمام مشترکين شرکت A قادر به برقراری ارتباط با يکديگر خواهند بود. وضعيت مشترکين شرکت B نيز مشابه مشترکين شرکت A است . آنها نيز قادر به برقراری ارتباط با يکديگر خواهند بود. در چنين حالتی امکان برقراری ارتباط بين مشترکين شرکت A و مشترکين شرکت B وجود ندارد. بدين منظور شرکت های A و B تصميم می گيرند از طريق  NAP در شهرهای متفاوت بيکديگر متصل گردند. ترافيک موجود بين دو شرکت از طريق شبکه های داخلی و NAP انجام خواهد شد. 
در اينترنت ، هزاران مرکز ارائه دهنده سرويس اينترنت بزرگ از طريق NAP در شهرهای متفاوت بيکديگر متصل می گردند. در نقاط فوق (NAP) روزانه ميلياردها بايت اطلاعات جابجا می گردد. اينترنت ، مجموعه ای از شبکه های بسيار بزرگ بوده که تمام آنها از طريق NAP بيکديگر مرتبط می گردند. در چنين حالتی هر کامپيوتر موجود در اينترنت قادر به ارتباط با ساير کامپيوترهای موجود در شبکه خواهد بود.
تمام شبکه های کامپيوتری از طريق  NAP  ، ستون فقرات ايجاد شده و روتر قادر به ارتباط بايکديگر خواهند بود. پيام ارسالی توسط يک کاربر اينترنت از چندين شبکه متفاوت عبور تا به کامپيوتر مورد نظر برسد. فرآيند فوق در کمتر از يک ثانيه انجام خواهد شد.
روتر، مسيريک بسته اطلاعاتی ارسالی توسط يک کامپيوتر برای کامپيوتر ديگر را تعيين می کند. روترها کامپيوترهای خاصی می باشند که پيام های ارسال شده توسط کاربران اينترنت با وجود هزاران مسير موجود را مسيريابی و در اختيار دريافت کنندگان مربوطه قرار خواهد داد. روتر دو کار اساسی را در شبکه انجام می دهد :

  • ايجاد اطمينان در رابطه با عدم ارسال اطلاعات به مکانهائی که به آنها نياز نمی باشد.

  • اطمينان از ارسال صجيح اطلاعات به مقصد مورد نظر

روترها به منظور انجام عمليات فوق ، می بايست دو شبکه مجزا را بيکديگر متصل نمايند. روتر باعث ارسال اطلاعات يک شبکه به شبکه ديگر  ،  حفاظت شبکه ها از يکديگر و پيشگيری از ترافيک می گردد. با توجه به اينکه اينترنت از هزاران شبکه کوچکتر تشکيل شده است ، استفاده از روتر يک ضرورت است .
در سال 1987 موسسه NSF ، اولين شبکه با ستون فقرات پر سرعت را ايجاد کرد. شبکه فوق NSFNET ناميده شد. در اين شبکه از يک خط اختصاصی T1 استفاده و  170 شبکه کوچکتر بيکديگر متصل می گرديدند. سرعت شبکه فوق 1.544 مگابيت در ثانيه بود. در ادامه شرکت های IBM ، MCI و Merit ، شبکه فوق را توسعه و ستون فقرات آن را به  T3   تبديل کردند( 45 مگابيت در ثانيه ) . برای ستون فقرات شبکه از خطوط فيبرنوری  (fiber optic trunk)  استفاده  گرديد.هر trunk از چندين کابل فيبرر نوری تشکيل می گردد( به منظور افزايش ظرفيت) .

پروتکل اينترنت
هر ماشين موجود در اينترنت دارای يک شماره شناسائی منحصر بفرد است.  اين شماره شناسائی ، آدرس IP)Internet Protocol)  ناميده می گردد.  پروتکل فوق مشابه يک زبان ارتباطی مشترک برای گفتگوی کامپيوترهای موجود در اينترنت است .  پروتکل ، به مجموعه قوانينی اطلاق می گردد که با استناد به آن گفتگو و تبادل اطلاعاتی  بين دو کامپيوتر ميسر خواهد شد. IP دارای فرمتی بصورت :211.27.65.138 است . بخاطر سپردن آدرس های IP به منظور دستيابی به کامپيوتر مورد نطر، مشکل است . بدين منظور هر  کامپيوتر دارای  نام انحصاری خود شده و از طريق سيستمی ديگر ، آدرس IP به نام درنظر گرفته شده برای  کامپيوتر ، نسبت داده می شود. 
در آغاز شکل گيری اينترنت ، تعداد کامپيوترهای موجود در شبکه بسيار کم بود و هر کاربر که قصد استفاده از شبکه را داشت ، پس از اتصال به شبکه از آدرس IP کامپيوتر مورد نظر برای برقراری ارتباط استفاده می کرد. روش فوق ماداميکه تعداد کامپيوترهای ميزبان کم بودند، مفيد واقع گرديد ولی همزمان با افزايش تعداد کامپيوترهای ميزبان در شبکه اينترنت ، کارآئی روش فوق بشدت افت و غيرقابل استفاده گرديد. به منظور حل مشکل فوق از يک فايل ساده متنی که توسط " مرکز اطلاعات شبکه " (NIC) پشتيبانی می گرديد ، استفاده گرديد.بموازات رشد اينترنت و ورود کامپيوترهای ميزبان بيشتر در شبکه ، حجم فايل فوق افزايش و بدليل ساير مسائل جانبی ، عملا" استفاده از روش فوق برای برطرف مشکل " تبديل نام به آدرس " فاقد کارآئی لازم بود. درسال 1983 ، سيستم DNS(Domain Name System) ارائه گرديد. سيستم فوق  مسئول تطبيق نام به آدرس، بصورت اتوماتيک است . بدين ترتيب کاربران اينترنت به منظور اتصال به يک کامپيوتر ميزبان ، صرفا" می تواتند نام آن را مشخص کرده و با استفاده از DNS ، آدرس IP مربوطه آن مشخص تا زمينه برقراری ارتباط فراهم گردد.

منظور از " نام" چيست ؟
در زمان استفاده از وب و يا ارسال يک E-Mail از يک "نام حوزه" استفاده می گردد. مثلا" URL)Uniform Resource Locator) مربوط به http://www.oursite.com  شامل " نام حوزه " oursite.com است . در زمان استفاده از  "نام حوزه " ، می بايست از سرويس دهندگان DNS به منظور ترجمه نام به آدرس  استفاده شود.  سرويس دهندگان DNS درخواست هائی را از برنامه ها و يا ساير سرويس دهندگان DNS به منظور تبديل نام به آدرس دريافت می نمايند.  سرويس دهنده DNS در زمان دريافت يک درخواست ، بر اساس يکی از روش های زير با آن برخورد خواهد کرد :

  • قادر به پاسخ دادن به درخواست است. IP مورد نظر برای نام درخواست شده را می داند .

  • قادر به ارتباط با يک سرويس دهنده DNS ديگر به منظور يافتن آدرس IP نام درخواست شده است.( عمليات فوق ممکن است تکرارگردد)

  • اعلام " عدم آگاهی از آدرس IP درخواست شده " و مشخص کردن آدرس IP  يک سرويس دهنده DNS ديگر که آگاهی بيشتری دارد.

  • ارائه يک پيام خطاء در رابطه با عدم يافتن آدرس برای نام درخواست شده

فرض نمائيد ، آدرس http://www.oursite.com  در برنامه مرورگر ( IE)  تايپ شده باشد.  مرورگر با يک سرويس دهنده DNS به منظور دريافت آدرس IP ارتباط برقرار می نمايد. سرويس دهنده DNS عمليات جستجو برای يافتن آدرس IP را از يکی از سرويس دهندگان DNS سطح ريشه ، آغاز می نمايد. سرويس دهندگان ريشه، از آدرس های IP تمام سرويس دهندگان DNS  که شامل بالاترين سطح نامگذاری حوزه ها ( COM ، NET ،ORG و ...)  آگاهی دارند. سرويس دهنده DNS ، درخواست آدرس http://www.oursite.com  را نموده و سرويس دهنده ريشه  اعلام می نمايد که " من آدرس فوق را نمی دانم ولی آدرس IP مربوط به سرويس دهنده COM اين است ". در ادامه سرويس دهنده DNS شما با سرويس دهنده DNS مربوط به حوزه COM ارتباط و درخواست آدرس IP سايت مورد نظر را می نمايد .سرويس دهنده فوق آدرس های IP مربوط به سرويس دهنده ای که قادر به در اختيار گذاشتن آدرس IP سايت مورد نظر است را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. در ادامه سرويس دهنده DNS با سرويس دهنده DNS مربوطه تماس و درخواست آدرس IP سايت مورد نطر را  می نمايد ، سرويس دهنده DNS  آدرس IP سايت درخواست شده را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. با مشخص شده آدرس IP سايت مورد نظر ، امکان اتصال به سايت فراهم خواهد شد.
از نکات قابل توجه سيستم فوق ، وجود چندين سرويس دهنده هم سطح DNS است .بنابراين در صورتيکه يکی از آنها با اشکال مواجه گردد ، از ساير سرويس دهندگان به منظور ترجمه نام به آدرس استفاده می گردد. يکی ديگر از ويژگی های سيستم فوق ، امکان Cacheing است. زمانيکه يک سرويس دهنده DNS به يک درخواست پاسخ لازم را داد ، آدرس IP مربوطه ای را Cache خواهد کرد. در ادامه زمانيکه درخواستی برای يکی از حوزه های COM واصل گردد ، سرويس دهنده DNS از آدرس Cache شده استفاده  خواهد کرد.
سرويس دهندگان DNS روزانه به ميلياردها درخواست پاسخ می دهند. سيستم فوق از يک بانک اطلاعاتی توزيع شده به منظور ارائه خدمات به متقاضيان استفاده می نمايد.

سرويس دهندگان وب
امکانات و سرويس های موجود بر روی اينترنت از طريق سرويس دهندگان اينترنت انجام می گيرد. تمام ماشين های موجود در اينترنت سرويس دهنده و يا سرويس گيرنده می باشند. ماشين هائی که برای ساير ماشين ها ، خدماتی را ارائه می نمايند ، سرويس دهنده ناميده می شوند. ماشين هائی که از خدمات فوق استفاده می نمايند ، سرويس گيرنده  می باشند. اينترنت شامل سرويس دهندگان متعددی نظير سرويس دهنده وب ، سرويس دهنده پست الکترونيکی و ... به منظور پاسخگوئی به نيازهای متعدد کاربران اينترنت می باشد.
زمانيکه به يک وب سايت متصل و درخواست يک صفحه اطلاعات می شود ، کامپيوتر درخواست کننده بمنزله يک سرويس گيرنده تلقی می گردد. در اين حالت درخواست شما ( بعنوان سرويس گيرنده ) در اختيار سرويس دهنده وب گذاشته می شود. سرويس دهنده صفحه درخواستی را پيدا و آن را برای متقاضی ارسال خواهد داشت . در مدل فوق کاربران  و سرويس گيرندگان از يک مرورگر وب برای اعلام درخواست خود استفاده و سرويس دهندگان وب مسئول دريافت درخواست و ارسال اطلاعات مورد نظر برای سرويس گيرندگان می باشند.
يک سرويس دهنده دارای يک آدرس IP ايستا ( ثابت ) بوده که تغيير نخواهد کرد. کامپيوتری که با استفاده از آن به اينترنت متصل می گرديد ، دارای يک IP متغير بوده که توسط ISP مربوطه  به شما  اختصاص داده می شود. آدرسIP تخصيص يافته در طول مدت اتصال به اينترنت ( يک جلسه کاری ) ثابت بوده و تغيير نخواهد کرد. آدرس IP نسبت داده به شما در آينده و تماس مجدد با ISP ممکن است تغيير نمايد.  مراکز ISP برای هر يک از پورت های خود يک IP ايستا را نسبت می دهند. بديهی است در آينده  با توجه به پورت مورد نظر که در اختيار شما قرار داده می شود، ممکن است آدرس IP  نسبت به قبل متفاوت باشد.
هر يک از سرويس دهندگان ، سرويس های خود را از طريق پورت های مشخصی انجام می دهند. مثلا" در صورتيکه بر روی يک ماشين ، سرويس دهندگان وب و FTP مستقر شده باشند ، سرويس  دهنده وب معمولا" از پورت  80 و سرويس دهنده FTP از پورت 21 استفاده می نمايند.  در چنين حالتی سرويس گيرندگان از خدمات يک سرويس خاص که دارای يک آدرس IP و يک شماره پورت منخصر بفرد است ، استفاده می نمايند.  زمانيکه سرويس گيرنده ، از طريق  يک پورت خاص به يک سرويس متصل می گردد ، به منظور استفاده از سرويس مورد نظر، از يک پروتکل خاص استفاده خواهد شد.. پروتکل ها اغلب بصورت متنی بوده و نحوه مکالمه بين سرويس گيرنده و سرويس دهنده را تبين می نمايند. سرويس گيرنده وب و سرويس دهنده وب از پروتکل HTTP)Hypertext Transfer Protocol) برای برقراری مکالمه اطلاعاتی  بين خود، استفاده می نمايند.
شبکه ها ، روترها ، NAPs ، ISPs ، سرويس دهندگان DNS  و سرويس دهندگان قدرتمند، همگی سهمی در شکل گيری و سرويس دهی بزرگترين شبکه موجود در سطح جهان ( اينترنت ) را برعهده دارند. عناصر فوق در زندگی مدرن امروزی جايگاهی ويژه دارند. بدون وجود آنها ، اينترنتی وجود نخواهد داشت و بدون وجود اينترنت ، زندگی امروز بشريت را تعريفی ديگر لازم است !


ادامه مطلب
نوشته شده در تاريخ چهار شنبه 7 ارديبهشت 1390برچسب:, توسط علی
تمامی حقوق این وبلاگ محفوظ است | طراحی :